Gedicht. Geen

GEEN.

Geen dagelijks belletje meer met jou

Geen maaltijden meer koken voor jou.

Geen boodschappen meer voor jou halen.

Geen visjes meer scoren bij de viskraam voor jou

Geen massages meer geven aan jou, die je nooit wilde maar zo van genoot.

Geen ‘oorlog’ meer voeren als men jou niet goed behandelde

Geen uitleg meer geven áan die ander als men aan jouw zijn’ voorbij ging.

Geen bloemetjes meer voor jou halen waar je zo intens van genoot.

Geen gedichten meer van mij voorlezen de je raakte of die je deden lachen.

Geen kleine kadootjes mee meer kunnen geven waar je zo intens blij mee was

Geen dankbaarheid naar elkaar kunnen uitwisselen omdat we elkaar zo waardeerde.

Geen moppers meer uitdelen als je voor de zoveelste keer je huis met gevaar voor eigen leven  weer verbouwde.

Geen snoeppot meer vullen voor de thuiszorg, je deelde zo graag uit.

Geen Greetz foto’s meer sturen, omdat je dan zo intens meegenoot van je achterkleinzoon

Geen, nee nooit meer horen oh meisje, wat fijn dat ik je zie en wat fijn dat je er bent

Maar ook geen:

Geen laatste dagen meer waarin we nog zoveel liefdevol mochten delen.

Geen erkenning meer naar elkaar toe  zoals we werkelijk elkaar zien en zagen.

Geen gevecht meer om je de juiste pijnstilling te doen toekomen die je toekwam.

Geen ‘laatste avondmalen’ meer, waar jij van smulde en smakelijk om kon lachen.

Geen dextro overdosis meer omdat we jouw ‘helderheid’ wilde promoten.

Geen intense gesprekken meer over het leven en wat jouw hart bezighield.

Geen herinneringen meer ophalen voor en met jou als vrouw,

moeder schoonmoeder, oma en overgrootmoeder.

Geen …nee niet en nooit ook meer iets van dat alles.

Geen pijn meer jij bent vrij, pijnvrij.

Jij bent waar je wilde en wil zijn.…in het licht en de eeuwigheid.

                                     © Tekst. MJ.de Jong-Knuvelder.www.emjeeprivee.com