Hierbij je gevoelsontbijtje van eerste Paasdag. Een feestzondag dus. Wel een met een met een bijzonder tintje. Ik wens je een mooie Paasdag toe, hoe jij deze ook wilt vieren. of dat nu naar de kerk gaan is, thuis je overpeinzingen daarin hebben of het gewoon als een feestdag vieren waarin paashaas en eieren de hoofdmoot zijn. Of beiden. Alles is goed, zolang je het leven maar in liefde viert met alles wat het met zich meebrengt, wat mij betreft.
Ik heb zo mijn eigen overdenkingen en vier tevens de eieren omdat ik er alle dagen al gek op ben en de paashaas vier ik dit jaar ook extra, daar wij allemaal dit jaar een beetje ‘het haasje’ zijn met alles wat er in ons land en in de wereld gaande is. Ik gun ons land en de wereld een mooie liefdevol, vredige ‘wederopstanding’. Liefde, vrijheid, gelijkwaardigheid, menselijkheid, gezondheid en geluk voor iedereen. Een vredige wereld waarin menselijkheid, liefde en verbinding de verbindende factor is en niet het geld en/of de macht. een wereld waarin de ‘zachte kracht’ van het hart mag ‘regeren’, liefdevol, respectvol, vanuit menselijke waardigheid.
Wat zou voor jou een mooie wereld zijn? Hoe zou die er voor jou uitzien?
Geniet je 1e Paasdag. pas goed op jezelf … en elkaar!
Knuff MJ
Ps. Mochten er onverhoopt (taal)fouten in mijn tekst(ne) zitten, mag je mij daar zeker op wijzen. Ik lees n.l makkelijk over mijn eigen fouten heen.
Wij hebben storm “Evert’ overleefd. Wat een ‘gewoeiwaai’ zeg. Onze schuttingen staan scheefgebukt onder alle windgeweld. De tuinmeubelen zijn verspreid over de tuin. De vogelvoederstandaard heeft in plaats van een trotse vertikale positie een verslagen horizontale positie moeten aannemen. Boeddha die ons kleine vijvertje ‘bewaakt’ heeft een dusdanige duw van de wind gekregen dat hij van náást de vijver naar IN de vijver is gegaan. Een nederige nederlaag is nu zijn lot.
Straks zal manlief wel de tuin in gaan om de boel weer ‘organiek’ te krijgen. Ook even kijken of het merelnest in onze Toscaanse Jasmijn de storm overleefd heeft. Er is zo hard aan gewerkt door het a.s. ouderpaar. De wind is in elk geval gaan liggen.. heeft zich ook gewonnen gegeveven en rust nu even uit. De wolken ‘jagen’ nog wel in de lucht en hier en daar ‘rukt’ er nog een ‘stormstaartje’ uit..de laatste stuiptrekkingen van Evert.
Hoe heb jij de storm ervaren , overleefd, doorleeft of heb je er welicht niks van mee-beleeft?
Het is wat somber weer, past wellicht ook bij de ‘uitkomst’ van de ‘kerstwens’ van de bv NL. (onze regering) Het wordt er niet lichter op, in meerdere opzichten. Des te meer reden je hart vooral open te blijven stellen voor mens, mensheid en menselijkheid. Want ook en vooral dat menselijk zijn en blijven moeten wij SAMEN doen.
Ik stel voor hoe meer ‘dicht’ in ons ons land, hoe opener en liefdevoller ons hart mag worden en zijn. Dan gaan wij de feestdagen ook tot een feest bouwen. Dat hangt nl niet af van de hoeveel aan of zelfs maar ‘kado’ op zich. het gaat om de liefdevolle verbondenheid bij en met elkaar. Dan vier je toch meerdere dagen kerst als je meer als 3 liefdevolle en waardevolle contacten hebt. Een kopje koffie, wellicht een wijntje of biertje met een nootje in goed gezelschap is ook verbindend, liefdevol en mooi. Of je het nu in een restaurant had willen vieren of met een groot gezelschap. Het restaurant in niet verwarmend vanwege het menu , maar vanwege je tafelgenoot/genoten. Het grote gezelschap is niet alleen dat gezelschap, het is wat je ook met het individu deelt welke je kent.
Voor degene die alleen zijn is het anders, wellicht mogen wij ons meer om de kerstboodschap qua inhoud bekommeren. Alleen hoeft niet te zeggen eenzaam. Nodig iemand uit. Iemand die ook alleen is en maak een samen. Mensen met een hart wat al open staat kunnen uiteraard ook iemand uitnodigen die alleen is met de feestdagen. Nodig iemand uit voor een bakje koffie, bier wijntje, avond …. kijk wat past.
In het leven moet je zelf de slingers ophangen, ik hang elke dag andere op. De ene dag uitbundiger dan de andere , soms zit er een ‘wurgslangvariant’ tussen en die mag er dan ook zijn. Niet alle dagen zijn mooi. De liefde wel, verbindingen ook. Deze zijn er op vele manieren en er zijn veel manieren deze vorm en inhoud te geven.
Ik blijf het zeggen. Pas goed op jezelf … en elkaar.
Ben respectvol voor en naar elkaar geef elkaar ruimte en steun elkaar, dan komen wij hier samen doorheen.
Lieve 1e kamer stem met uw hart en laat liefde u leiden … waardoor de bevolking niet hoeft te lijden.
Lieve 1e kamer zorg dat onze democratie gewaarborgd blijft zoals wij deze kennen … en wij in (mede)menselijkheid een liefdevol, vrij en verbindend leven mogen en kunnen leiden.
Lieve 1e kamer, heb hart voor de ‘zaak’ NL stem vóór waar alles waar Nederland ooit voor stond ook mag blijven (be)staan.
Lieve 1e kamer stem met uw hart, schrijf geschiedenis en stem tégen deze ‘spoedwet’.
Lieve Willem Alexander, koning van Nederland. Doe uw oproep eerder aan ons zelf eer aan: ‘laten wij niet normaal maken wat niet normaal is en de democratische rechtsstaat verdedigen want deze beschermt ons tegen waanzin en willekeur’ … Onderteken deze wet niet!
Lieve Willem Alexander, schrijf geschiedenis …laat uw hart spreken en doe uw eigen woorden daadwerkelijk eer aan.
Ik vraag het mij werkelijk af. Leerkrachten doen hun best alles digitaal aan te leveren, ouders proberen de rol van ‘meester en juf’ zo goed en zo kwaad als het kan ‘erbij’ te doen. Wellicht voelt het nu voor hen alsof ze ‘niks’ doen of het niet ‘goed genoeg’ is. Of voor de kinderen dat men niet hard genoeg gewerkt heeft/zij niet goed genoeg hun best gedaan hebben. Je geeft er wellicht ok een (verkeerd) signaal mee af?
Kinderen krijgen nu al veel voor hun kiezen ook in wat er zich afspeelt en nog gaat afspelen. Wellicht mag daar ook oog en vooral ruimte en tijd voor zijn? In het leven zijn er vele vormen van ‘leren’ en van kennis vergaren ook óver het leven bv. Sommigen dingen leer je niet uit boeken. De aanpassingen naar een ‘nieuwe normaal’ vergt immers ook veel aanpassingen en energie. Ik denk dat de vakantie er ook is om te ‘ontladen’ echt even eigen tijd en ruimte te hebben, zonder al te veel (leer)verplichtingen. Dit geldt denk ik voor zowel de leerkrachten, de ouders als de kinderen.
NL blijft thuis, ieder in het eigen hoofdkwartier. Wij moeten het dus ook doen met ander ‘vertier’.
Onze tuin merel omgedoopt tot ‘Dolf’ vanwege zijn koninklijke, ietwat dominante gedrag. Heeft elke dag ‘tuinfeest’. Hij verdedigd ‘zijn’ tuin en ons Thais Geesteshuisje met verve. Wij hebben het omgedoopt tot ‘vogelvoederhuis’. Daar gaan de voorgekauwde en voor verteerde pinda’s in, in de vorm van een pot pindakaas. Dit is kaasje voor Dolf. Hij zit op de rand en schoffeert ieder die te dichtbij komt weg. Dat alleen kost hem al een calorische disbalans. Hij moet meer eten om ook dit dominante gedrag te ‘voeden’ vrees ik.
In plaats dat hij zijn snavel vult en het aan direct aan zijn kroost geeft. Nee, hij verkwanselt zijn energie met vechten. Hij discrimineert alle vogels, van mussen, tot mezen en van spreeuwen tot ja …zelf op de kauw probeert hij indruk te maken met en flinke snavelafdruk als hij de kans krijgt. Zijn staartveren gaan verticaal omhoog om nog wat groter te lijken. Ohh onze Dolf gaat over lijken als hij kan. Nee, ik kan weinig gelijkenis vinden met onze aimabele koning . Behalve wellicht zijn oranje snavel en oogranden.
NL blijft thuis, ieder in het eigen hoofdkwartier. Wij moeten het dus doen met Dolf als koninklijk ‘vertier’.
Goedemorgen lieve mede-gevoelslezer. Het is 1e Paasdag en de zon straalt al net zo vrolijk als de Paashaas wellicht is. Hier heb ik al een aantal dagen behalve Bruin Beer ook klaas paashaas in het raam staan. Kunnen de kids ook de Paashaas zoeken. Ach, je kan maar creatief zijn he?
Gisteren kwam bij ons de Paasvader. Wij hebben onszelf getracteerd op een ‘Paaspakket’. Hiermee steunen wij het volgende dorp met een restaurantgelegenheid in barre tijden, en wij laten ons lekker verwennen. Gisteren kwam de Paasvader het speciaalpakket bier brengen. Vandaag komt de Paasbruch gebracht door de Paashaas (denk ik) en morgen brengt men een gourmetpakket. Wij vermaken ons wel. Natuurlijk missen wij onze kids en kleinzoon, de gezelligheid, en het samenzijn. Maar wij hebben elkaar en het ‘samen nog’. velen kunnen dat niet zeggen, of het ‘gezinsverhaal’ niet. Sommigen zelfs beiden.
Ik wens je een mooie dag toe, de zon schijnt….dat doet veel. Maak er wat van . Heb je van bovenstaande ‘moeiten’geen last, ben er dankbaar voor en geniet je lief, liefde, je gezin, op afstand je ouders, vrienden, geliefden. Ze zijn er nog, en er zijn vele wegen te contacten!.
Alleen omdat men het virus wil ‘uitsmeren’….verspreid wil laten uitdoven zodat alle voorzieningen en zorg ‘op sterkte’ kunnen blijven. Er geen ‘overload’ komt waardoor er onnodig slachtoffers vallen worden maatregelen genomen. Dit heeft NIETS te maken met onze (winkel)voorraden. Er is genoeg….dus ook om te verdelen! Het credo ‘ieder voor zich en God voor ons allen’ en het ‘na mij de zondvloed’ lijken zich toch weer te bewijzen
Angst is een slechte raadgever. Zo gewend en verwend als wij inmiddels zijn dat alles ‘maakbaar’ lijkt. Nu onze controle wegvalt zie je ook direct hoe diepgeworteld angst en onzekerheid is. Nee wij kunnen dit niet helemaal controleren, maar er wellicht wel ván leren. Onze zelfstandigheid en solidariteit wordt veelal geroemd. Dan blijkt deze toch ook afhankelijk van vele factoren. Kunnen wij dit in onszelf aangaan? De angst voor ‘tekorten’, ziekten, verlies van zekerheden? Als dat wat ‘vanzelfsprekend’ was en is anders spreekt … is herkaderen nodig.
Dan vraag ik mij af: ‘wat is er nu zo belangrijk ? waar draait het in het leven om? Het kan nu wellicht ook een tijd zijn te ‘ontwinden’. In een (consumptie) maatschappij moet de boel op volle toeren blijven draaien de hongerige (materiaal)monden te blijven voeden. Deze monden mogen nu wellicht stilvallen…om te voelen. Wellicht je eigen leven en dat van je naasten te ‘vergroten’ ipv die carriere, die vakantie of een nieuwe auto. Ik hoop dat wij de ‘saamhorigheid’ kunnen en mogen omarmen. Elkaar met oprechte aandacht en zorg kunnen verwarmen. Ruimte laten aan elkaar. daar waar men het letterlijk nu vraagt ook figuurlijk te gunnen. Gun je medemens ook een pak wc rollen o.a.. gedeelde smart is halve smart. Delen is helen. Wellicht mogen wij nu leren de essentie van ons menszijn nieuw leven in te blazen. In elk geval kunnen wij er weer contact mee maken indien gewenst. De wereld is inmiddels ‘klein’ geworden. Voor bijna iedereen en overal bereikbaar. Wij jagen de hele wereld over en alle ‘hypes’ na lijkt wel. Wellicht is het nu tijd weer even naar ‘huis’ te gaan om daar thuis te mogen komen in de eigen kleine kring. Bijtanken, herkaderen. Gaan wij ons nu afsluiten en opsluiten…of leren wij ontsluiten? wij kunnen elkaar oo gaan ‘horen’… ‘saamhorig’ worden.
Misschien leren wij nu ook dat als wij moeder aarde diezelfde ruimte en tijd geven dat ons heel wat kan brengen. Alle vliegbewegingen NIET gemaakt/fabrieken niet of minder gedraaid leveren vast een beeld op wat dat doet/kost voor onze leefwereld. Ik ben erg benieuwd als de (eerlijke) cijfers mettertijd loskomen. Misschien mogen wij zo inzichtelijk krijgen hóe wij idd zelf kunnen bijdragen aan een beter milieu/leefomgeving voor iedereen. Gun de aarde deze ‘vakantie’ …. gun jezelf de blik naar binnen.
Iemand die ziek is wil maar één ding : beter worden. Gezondheid is niet maakbaar, in essentie niet te koop en artsen staan niet gelijk met de schepping of onze Grote Creator (welke naam deze ook voor jou heeft) Kortom het zijn mensen die hun best doen , maar niet het leven ‘in zijn geheel’ bepalen Hoe ik/wij hiermee omgaam is wel iets wat wij kunnen ‘bepalen’. Ik kies voor sociaal zijn. In mijn geval, met mijn longonsteking , welke de arts niet nodig vond te testen op Corona. (want bronnen niet meer te traceren en tests zijn schaars) Ik blijf vrijwillig de twee weken in quarantaine. Ik wil niemand welk ‘souvenier’ dan ook geven. Wij nemen wat nodig is, handelen niet vanuit angst of tekorten.
Mocht iemand een rol wc papier tekort komen, deze kan zich altijd melden.
Veel gezondheid, gezonde weerstand en verstand gewenst. Pas op jezelf én de ander.
En zo koos ik vorig jaar bij een bezoek aan mijn dochter in Duitsland voor een vijgenboompje. Totaal onbekend voor mij dat dit kon/kan in ons land. Zij stond er dspper met haar drie takken te wuiven…pick me ..pick me .. en dat deed ik. Thuis haar in ene grote cementemmer (met gaten uiteraard) gezet zodat ze bij ons kon aarden. Zo heeft ze de zomer groen staan wezen en in de winter met haar 3 trotse stokken …kaal.
Het voorjaar werd ze wakker , roene blaadjes en kleine knopjes die wij verrukt ‘vijgjes in de dop’ noemde. ergen in de vroege zomer verdwenen ze als sneeuw voor de zon, nergens lagen ze . Wij hebben geen weet van een ‘geverde vijgeneter’…wij begrepen er niets van . Ik had het verhaal zelfs met een kenner gedeeld. Ik was al stikjaloers op haar knoepert van een vijgenboom die vrivool met haar oogst pronkte (de boom, niet de kenner).
Wij kwamen terug van onze vakantie en onze vijgendame verraste ons met een mooi welkomskado. (eind oktober!) …12 prachrige vijgjes in alle soorten en maten. OF wij zijn blind geweest, want laten we eerlijk zijn in één week groeien ze echt niet. Wij waren blij verrast. Wij weten nu niet alleen , maar hebben ook ervaren dat ze vrucht kan dragen . Dit jaar was het uitzonderlijk warm. We wachten af wat het volgend jaar zal doen.
Gesmuld heben we van haar ‘kinderen’…. onbeschaamd en geen (vijgen) blad voor de mond of .. gehouden.
