Verhaal. Rare druif

RARE DRUIF

Ja, wie had dat gedacht. Mijn lokale ‘pretpark’ de Coop had deze in de aanbieding. De ‘dadeldruif’. Ik heb er een paar keer omheengedraaid. Met inderdaad de vraag van: ‘is het nu een druif of een dadel’? Dat het van oorsprong afkomstig is uit een ‘petrischaaltje’ mag duidelijk zijn. Een vreemde vorm dat kan nog. Maar allemaal zo? Zonder pitjes wil in elk geval zeggen dat het geen nageslacht kan maken. Het is dus een ‘gen-technisch’ staaltje eten. Je wordt er aan alle kanten tegenwoordig mee om je oren geslagen lijkt wel.

Ik denk dat deze ‘dadeldruif’ ook op substraat is grootgebracht zoals inmiddels met zoveel groenten/planten. De bekende ‘tomaten-waterbommen’ hangen immers ook keurig aan een draad in de kassen. Een gootje water en substraat voorziet het plantje van de (hoog)nodige voedingsstoffen. Goed, ik heb ze geprobeerd, smaken doen ze wel, daarin ben ik eerlijk. Toch houdt deze ouderwetse ‘oude’ dame zich weer als ‘vanouds’ vast aan het oude normaal en gaat weer ouderwets over op #Doemijtochmaaruitdevollegrondenzonderpoepas.

De ‘pitjes’ die eigenlijk zaadjes zijn neem ik graag op de koop toe!Tenslotte smaakt wijn ook het beste van de volle grond, mét pitjes en maken wij onderscheid in ‘smaak’ doordát de volle grond ook haar verschillende smaken doorgeeft/afgeeft. Laat moeder aarde de zaadjes maar gewoon ontvangen, al járen een goed en vruchtbaar concept voor vele ‘vruchten’.

Knuff Mary-José Knuvelder (MJ)